Het TASC-model ligt aan de basis van het differentiëren in de groep. Dit model dat in London NACE is bedacht, is een leermodel dat uitgaat van het centraal stellen van het leerdoel. Dit leermodel is door de auteur in de leermethode Juan y Rosa (deel 1 en 2) benut en biedt aan de leerling momenten aan te kiezen voor versnelling of verdieping van de lesstof.

In elke groep leerlingen zijn er onderlinge verschillen op interesse en cognitief gebied aanwezig. Ook zijn er verschillen aanwezig al is het op een andere schaal in een kleinere specifieke groep gevormd van leerlingen die bijvoorbeeld een extra vak krijgen. Bovendien kan een leerling op enig moment meer of minder interesse krijgen voor een vak. De leermethode van Juan y Rosa biedt hen de mogelijkheid om te differentiëren op elk gewenst of noodzakelijk moment. De focus binnen elk hoofdstuk is gelegd op de leerdoelen van het betreffende hoofdstuk. Elk hoofdstuk bevat een toets waarin de leerdoelen minimaal worden getoetst. De leerling heeft zelf de keuze om meer of minder opdrachten te maken voor hij de toets maakt en hij heeft de keuze om nog opdrachten ter verdieping te maken of verder te gaan naar het volgende hoofdstuk. Indien de toets niet voldoende is gemaakt zijn er eerst verplichte opdrachten te maken voor de leerling verder kan gaan naar het volgende hoofdstuk. De leraar/begeleider is de coach van het leerproces van de leerling en zorgt voor een maatje zodat ze de opdrachten minimaal samen kunnen maken.